یکی از مشکلاتی که عمدتاً در مجتمع‌های مسکونی یا مجتمع‌های مختلط پیش می‌آید بحث نحوه محاسبه شارژ می‌باشد.
در خصوص نحوه محاسبه شارژ متاسفانه قاعده و قانون مشخصی وجود ندارد. صرفاً قانون تملک آپارتمان‌ها و آیین نامه اجرایی آن می‌باشد، که مبنای محاسبه شارژ را بر اساس مساحت هر واحد اعلام نموده است.
اما این قانون و آیین نامه ابهاماتی دارد که مخصوصاً پاسخگوی مجتمع‌های مختلط نمی‌باشد.
مثلاً در مجتمع‌هایی که در طبقات همکف تجاری وجود دارد و واحدهای تجاری هیچگونه استفاده از مشاعات درون واحدهای مسکونی و امثالهم ندارند، نحوه محاسبه شارژ قدری پیچیده خواهد بود.
چه مواردی را هنگام محاسبه شارژ باید در نظر گرفت؟
مسئله‌ای که در این گونه موارد باید مد نظر قرار گیرد این است که برخی از مشاعات و مشترکات اساساً در دسترس سایر واحدها به عنوان مثال تجاری‌ها نیستند. پس در نتیجه این واحدها نباید برای این بخش از مشاعات هزینه ای پرداخت کنند.
این موضوع با موضوع عدم استفاده یک واحد از مشاعات نباید اختلاط پیدا کند. فرض کنید در یک ساختمان مسکونی پنج واحدی که شروع طبقات از طبقه همکف می‌باشد و ساختمان نیز دارای آسانسور می‌باشد، واحد طبقه همکف اعلام نماید که به دلیل عدم استفاده از آسانسور هیچگونه شارژی در خصوص آن پرداخت نخواهد کرد.
توجه داشته باشید که وجود آسانسور در این ساختمان به منزله آن می‌باشد که کلیه واحدها باید شارژ آن را پرداخت کنند. ولی اگر در همین ساختمان مغازه‌ای رو به بیرون باشد که هیچ گونه راه دسترسی به آسانسور اساساً ندارد و مورد استفاده نیز نمی‌باشد قاعدتاً و مطابق منطق نباید حق شارژ برای آسانسور پرداخت کند.
در این مورد بسیاری از کارشناسان رسمی دادگستری با هم اختلاف نظر داشته و برخی بر این باورند که هر واحدی که در یک مجموعه ساختمانی قرار بگیرد، اعم از اینکه از خدمات آن ساختمان استفاده بکند یا نکند بایستی کلیه حقوق شارژ را بپردازد. به نظر نگارنده این موضوع منطقی نمی‌باشد.
